Μηχανάκια ευχή ή κατάρα στους ελληνικούς δρόμους ;
Συνήθως λέμε ότι, μετά από μία σύγκρουση αυτοκινήτου με αυτοκίνητο, η πρώτη στάση είναι το συνεργείο. Ωστόσο, έπειτα από μία επαφή αυτοκινήτου με μηχανάκι, συχνά η πρώτη στάση είναι το Νοσοκομείο.
Μάθε πως να προσέχεις τα μηχανάκια και γιατί τα δίκυκλα δεν φαίνονται εύκολα
Όπως όλοι γνωρίζουμε, οι δρόμοι είναι καθημερινά γεμάτοι από μηχανάκια.
Δυστυχώς, όμως, παρατηρείται συχνά το φαινόμενο ορισμένοι αναβάτες δικύκλων να νιώθουν ότι, ανεβαίνοντας σε μία μοτοσικλέτα, έχουν την απόλυτη ελευθερία κινήσεων, παραβλέποντας ότι κι εκείνοι υπάγονται στον ίδιο Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας (Κ.Ο.Κ) με τα υπόλοιπα οχήματα που κινούνται στους ελληνικούς δρόμους.
Αυτή η χαλαρότητα που καλώς ή κακώς τους προσφέρει η οδήγηση δικύκλου, τους δημιουργεί την εντύπωση ότι μπορούν να προβαίνουν και μάλιστα με άνεση σε διάφορες ενέργειες, οι οποίες πολλές φορές μπορεί να είναι επικίνδυνες, ενδεικτικά:
* Να κινούνται ανάμεσα στα υπόλοιπα οχήματα – είτε αυτά είναι ακινητοποιημένα είτε εν κινήσει – και να πραγματοποιούν προσπεράσεις κυριολεκτικά σε απόσταση αναπνοής από αυτά,
* Να κινούνται ανάποδα σε μονόδρομους επειδή θεωρούν ότι, λόγω του μικρού όγκου τους, δεν εμπορδίζουν και δεν προκαλούν κίνδυνο,
* Να ανεβαίνουν σε πεζοδρόμια ή νησίδες για να περάσουν πιο γρήγορα με τον κίνδυνο να εκτραπούν και να ανατραπούν επί του οδοστρώματος με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την σωματική τους ακεραιότητα.
Κι όλα αυτά τις περισσότερες φορές χωρίς να φοράνε προστατευτικό κράνος ασφαλείας ή χωρίς να το έχουν δεμένο, το φοράνε, δηλαδή απλά για να μην δεχτούν κλήση σε πιθανό έλεγχο από όργανο της Αστυνομίας.
Άλλες δε φορές, φοράνε το κράνος στον αγκώνα, όπου μάλλον θεωρούν ότι βρίσκεται ο εγκέφαλος τους (βλ. Άγνωστοι μύθοι και πραγματικότητες για το προστατευτικό κράνος μηχανής).
Τι βιώνουν καθημερινά οι οδηγοί αυτοκινήτων στους ελληνικους δρόμους
Θα μπορούσα να μιλήσω, λόγω της ειδικότητας μου, για πολλές και διαφορετικές καταστάσεις που έχω συναντήσει στο επάγγελμα μου, θα ήθελα όμως να μοιραστώ μαζί σας την δικιά μου εμπειρία όπως την βιώνω καθημερινά.
Από την πρώτη στιγμή που θα μπω στο αυτοκίνητο μου σκέφτομαι και αγχώνομαι κοιτάζοντας δύο και τρεις φορές τον καθρέφτη πριν ξεπαρκάρω το όχημα μου, αφενός διότι μπορεί να με εμποδίζει κάποιο παρκαρισμένο σχεδόν σύριζα σε εμένα μηχανάκι, αφετέρου διότι τυγχάνει και μένω σε μονόδρομο και βλέπω σε καθημερινή βάση μηχανάκια να κινούνται ανάποδα.
Αφού, λοιπόν, καταφέρω να κερδίσω την πρώτη μάχη σε αυτόν τον άνισο αγώνα κατευθύνομαι σε έναν κεντρικό δρόμο όπου τα περισσότερα οχήματα κινούμαστε σε στοίχους. Και λέω τα περισσότερα, διότι τα μηχανάκια δεν ακολουθούν αυτόν τον κανόνα.
Είτε επειδή βιάζονται περισσότερο από τους υπόλοιπους οδηγούς, είτε επειδή βαριούνται την κίνηση, είτε επειδή απλά μπορούν, αρχίζουν τις προσπεράσεις και τα σλάλομ ανάμεσα στα οχήματα με το χέρι των αναβατών τους να βρίσκεται σε εγρήγορση δίπλα στην κόρνα, ώστε να υπάρχει ηχητική προειδοποίηση.
Αφού περάσω τον δεύτερο γύρο και φτάσω στον προορισμό μου σώος και αβλαβής, αλλά πολύ περισσότερο χωρίς να έχω γίνει μάρτυρας ενός τροχαίου ατυχήματος, τότε πρέπει να αντιμετωπίσω με ψυχραιμία και υπομονή το θέαμα των δικύκλων, που οι οδηγοί τους τα παρατούν όπου θέλουν χωρίς να τους ενδιαφέρει κανείς άλλος παρά μόνο ο ευατός τους, λες και όλες οι θέσεις στάθμευσης τους ανήκουν.
Η σοφή και με πρόνοια απέναντι στους υπόλοιπους οδηγούς στάθμευση του οχήματος μας, δεν δείχνει μόνο Παιδεία και Πολιτισμό, αλλά αποτελεί και έμπρακτη εκδήλωση της οδηγικής νοημοσύνης μας.
Κλείνοντας έχω την αίσθηση ότι τα μηχανάκια κινούνται λες και κάνουν αγώνα δρόμου ή επίδειξη δυνατοτήτων. Στο τέλος, όμως, αυτού του αγώνα δεν υπάρχουν παρά μόνο ητημμένοι.
Αυτή η παντελής έλλειψη σεβασμού του Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας (Κ.Ο.Κ) και η αίσθηση πως οι υπόλοιποι χρήστες της οδού θα πρέπει να είναι προετοιμασμένοι για το αναπάντεχο μπορούν να αποβούν και σε πολλές δυστυχώς περιπτώσεις έχουν αποβεί μοιραίες.
Ο μεγαλύτερος εχθρός στην ανάλυση συνθηκών ενός τροχαίου ατυχήματος είναι ο χρόνος.
Κάνε τον σύμμαχό σου!
Προφανώς και δεν είναι όλοι οι οδηγοί δικύκλων ίδιοι και σίγουρα για την ζούγκα στους ελληνικούς δρόμους δεν ευθύνονται μόνο εκείνοι.
Υπάρχουν οδηγοί δικύκλων, που σέβονται τον Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας (Κ.Ο.Κ), τους υπόλοιπους οδηγούς και προπαντός την ίδια τους τη ζωή.
Αυτοί αποτελούν παράδειγμα, που όλοι όσοι ανεβαίνουν σε μοτοσικλέτα θα έπρεπε να ακολουθούν.
Ποιούς ειδικούς κινδύνους αγνοούν οι οδηγοί αυτοκινήτων και πως μπορούν να προστατεύσουν τα μηχανάκια αλλά και να αυτοπροστατευθούν
Τα δίκυκλα δεν φαίνονται εύκολα και παρουσιάζουν ιδιαιτερότητες στον δρόμο και το πιο φρόνιμο είναι να είναι ιδιαίτερα προσεκτικοί οι οδηγοί των αυτοκινήτων, ιδίως τώρα που στην ζωή μας έχουν προστεθεί και τα ποδήλατα.
1) Κάθε οδηγός αυτοκινήτου πρέπει να οδηγεί πάντα στην μέση της λωρίδας κυκλοφορίας, ώστε να υπάρχει στα άκρα αρκετός ‘ζωτικός’ χώρος, προκειμένου να περάσει ένα μηχανάκι.
2) Σε περιπτώσεις αλλαγής λωρίδας κυκλοφορίας, πρέπει να ελέγχεται επισταμένα ο δρόμος από τους καθρέφτες και να ενημερώνει ο οδηγός με τον δείκτη αλλαγής κατεύθυνσης (φλάς).
Οι δικυκλιστές λόγω του μικρού τους όγκου, δίνουν και μικρότερο στίγμα στο ανθρώπινο μάτι, ενώ συνήθως καλύπτονται από τις ‘νεκρές’ οπτικές γωνίες του αυτοκινήτου.
3) Ο κάθε οδηγός αυτοκινήτου οφείλει να ελέγχει καλά το δρόμο πριν ανοίξει την πόρτα του και τις υπόλοιπες πόρτες του αυτοκινήτου.
Υπάρχει άμεσος κίνδυνος να χτυπηθεί διερχόμενο μηχανάκι.
4) Η απότομη τροχοπέδηση ή αλλιώς τα απότομα φρεναρίσματα ενός οχήματος στα αστικά κέντρα αιφνιδιάζουν τους δικυκλιστές.
Καλό είναι να οδηγούμε αμυντικά, έτσι ώστε να βοηθάμε με την οδήγηση μας και τους υπόλοιπους χρήστες της οδού (βλ. Ποια είναι η σωστή απόσταση ασφαλείας μεταξύ δύο οχημάτων με αριθμούς).
5) Κάθε οδηγός θα πρέπει να γνωρίζει ότι ένα μηχανάκι δεν στρίβει μόνο με μία απλή κίνηση του τιμονιού, όπως ένα αυτοκίνητο.
Μάλιστα, σε υψηλότερες ταχύτητες ο δικυκλιστής θα πρέπει να γείρει το σώμα του προς την κατεύθυνση που θέλει να στρίψει. Συνεπώς, υπάρχει η ανάγκη κάποιου ‘ζωτικού’ χώρου, που ο οδηγός του αυτοκινήτου έχει υποχρέωση να προσφέρει.
6) Μεγάλη προσοχή χρειάζεται όταν ένας οδηγός αυτοκινήτου διασχίζει κεντρικό δρόμο πάνω στον οποίο κινείται ένα μηχανάκι (π.χ. διασταύρωση με ρυθμιστική πινακίδα υποχρεωτικής διακοπής πορείας, σήμα ”STOP” στους ελληνικούς δρόμους).
Είναι δύσκολο να υπολογιστεί με ακρίβεια από τον ανθρώπινο εγκέφαλο η ταχύτητα του δικύκλου και συνεπώς να κρίνει ο οδηγός του αυτοκινήτου αν προλαβαίνει να περάσει ή όχι. Στην παραμικρή αμφιβολία καλύτερο είναι να περιμένει και ας περάσουν κάποια πολύτιμα δευτερόλεπτα.
Φανταστείτε πόσο πιό δύσκολη γίνεται αυτή η πολύπλοκη διαδικασία κατά την νυχτερινή οδήγηση(βλ. 5 Λόγοι που η νυχτερινή οδήγηση θεωρείται ο πιο αδύναμος κρίκος).
Η συμπόρευση αυτοκινήτων και δίτροχων στους ελληνικούς δρόμους είναι δύσκολη και χρειάζεται αμοιβαία προσπάθεια και από τις δύο πλευρές.
Ωστοσο, σε κάθε δύσκολη και αμφισβητούμενη περίπτωση, ο οδηγός του αυτοκινήτου θα ήταν σοφό να παραχωρεί την προτεραιότητα και να διευκολυνει το μηχανάκι.
Δεν θα πρέπει ποτέ να μας διαφέυγει ότι ο δικυκλιστής είναι εντελώς ανυπεράσπιστος.
Δεν προστατεύεται από τη λαμαρίνα του αυτοκινήτου και γενικά από το όλο πακέτο της παθητικής ασφάλειας.
Σε συνέντευξη του, ο Tom Plucinsky, εκπρόσωπος της εταιρείας BMW στην Αμερική (βλ. Adapting Car Safety Features to Motorcycles), μεταξύ άλλων αναφέρει ότι οι εταιρείες αναγνωρίζουν πόσο ευάλωτοι είναι οι αναβάτες των δικύκλων και σκοπός τους είναι να εφεύρουν τρόπους ώστε να προσφέρεται παθητική ασφάλεια και στους οδηγούς μηχανών.
Εσείς αποφασίζετε για την ταχύτητα σας και η Φυσική αποφασίζει εάν θα ζήσετε ή όχι.
Το να επιβραδύνεις δεν θα σε σκοτώσει.
Προστάτευσε την ζωή σου με κάθε τρόπο!
